Al twee weken hier!!

28-9 t/m 7-10

Ik was vorige blog bij donderdag gebleven, dat was niet helemaal week 1 maar ik wilde graag al een blog posten! Deze blog gaat over de rest van de dagen van week 1 en week 2!

Op vrijdag was het Herta’s laatste dag en ik heb die dag de kinderen alleen naar/van school gebracht en gehaald. Het was best pittig van Isobel heeft nogal een karakter en als ze iets niet wilt, wilt ze het niet en kan je er als ‘nieuweling’ bijna niks tegen doen. Ik kreeg wat tips van 2 au pairs waar ik altijd mee op het school plein sta en dat hielp me wel! Tijdens het lopen naar school was ze sowieso heel aardig tegen me en vroeg ze of ze haar tas zelf moest dragen. Ik zei dat ik het erg lief van haar vond dat ze dat voorstelde, waarom zij zei: “that’s because you’re the new one”. Ja oke, dat wordt dus een uitdaging want over een week ben ik niet meer nieuw!

Vrijdag avond ben ik met 4 Nederlandse meiden naar ‘De Hems’ geweest. Dat is een Nederlandse pub waar je lekker patatje oorlog, kroketten en frikandellen kan eten! Geen Nederlandse muziek helaas, dat was wel leuk geweest.
Zaterdag ben ik overdag spulletjes wezen shoppen bij Hema voor mn nieuwe kamer. ’s Avonds heb ik met een nieuw Nederlands meisje afgesproken en we hebben gezellig wat gedronken.
Zondag had ik eindelijk even een rustdag en heb overdag lekker doorgebracht in huis en series bijgewerkt op Videoland. ’s Avonds was het weer tijd om met Naomi naar Namco Funscape terug te gaan om weer geld uit te geven aan spelletjes. Het was weer iets te laat en ’s ochtends ging de wekker weer om half 7.

Maandag gingen Naomi en ik nadat ik de kinderen naar school had gebracht weer even terug naar Hema omdat ik toch van sommige spulletjes nog wat nodig had. We hebben even op Victoria Station rond gelopen en kwamen per ongeluk bij de Starbucks en Mc Donalds uit. OEPSIE!

De rest van de week heb ik het even lekker rustig gehouden overdag en in de avonden en heb ik mijn bedtijd iedere dag met een kwartiertje geprobeerd te vervroegen. Alles begon behoorlijk in te dalen en ik stond iedere ochtend echt doodmoe op. Alle nieuwe indrukken en het zorgen voor 2 kinderen die aardig wat energie vergen kwam die week behoorlijk binnen. Plus dat ik iedere dag minstens 80 minuten wandel van en naar de school van de kinderen. Het kan zelfs 100 minuten zijn als we in de ochtend niet door Tam naar school worden gebracht met de auto. De blaren staan op mn tenen maar dat zal vanzelf wennen en goed komen (HOOP IK).

Vrijdag ochtend werd ik gebeld door de school van Isobel dat de kleine meid tegen een boom was aangerend en of ik haar kon komen halen.. het eerste wat in me op kwam was: ISO.. HOE DAN?? Maargoed. We hebben de hele middag lekker samen op de bank een filmpje gekeken en natuurlijk samen Sam opgehaald in de middag. (Het gaat overigens prima met haar hoor.. achteraf had ze prima op school kunnen blijven). Die avond hebben Naomi en ik een filmavond gehouden bij mij thuis en Tam en Chris gingen samen een avondje weg.
Toen ik zaterdag ochtend wakker werd lag er een envelopje voor m’n deur met een kaartje en een cadeaubon.. van Tam en Chris omdat ze zo blij waren dat ik zo’n goede eerste week gehad had in mijn eentje. Echt heel erg lief! Het weekend heb ik verder op zaterdagavond met 3 nieuwe meiden in de bioscoop doorgebracht. Naar de nieuwe film: A Star Is Born met Lady Gaga! Hele goede film! Ik kan hem iedereen aanraden. Neem alleen wel een pakje tissues mee!

Zondag was ik met Naomi in Shoreditch. We hebben verschillende marktjes bezocht, een cacao winkel en Sunday Upmarket. Dat is een soort foodhall met echt allerlei verschillende soorten eten. Naomi had gelezen dat daar een poffertjes kraam was dus uiteraard moesten we die even zien (en eten ofcourse)! ’s Avonds moesten we eten maar alle restaurants in de grote steden waren vol of gewoon door alle winkels (voor ons) niet te overzien. We besloten een bus te pakken en gewoon ergens uit te stappen en daar iets te zoeken. We zijn die avond in Putney terecht gekomen en hebben een heel leuk klein restaurantje gevonden: Hudsons. Ik heb lekker mossels gegeten met een intens lekkere cream saus! Een heerlijk weekend al zeg ik het zelf! Naomi en ik gaan proberen iedere zondag iets nieuws te gaan zien van Londen, dus dat is super leuk en gezellig.

En toen was week 2 alweer voorbij. Aan de ene kant is het mega snel gegaan en ben ik blij dat de tijd vliegt, maar aan de andere kant heb ik het gevoel dat ik hier al langer dan een maand zit en dan is het ‘nog maar’ 2 weken. De kinderen zijn al helemaal gewend aan dat ik er ben en Herta weg is en dat is natuurlijk super fijn, maar het begint nu ook allemaal weer wat normaler te worden voor ze en dat betekent veel gejammer en tegenstribbelen, maar natuurlijk ook veel knuffels en ‘I missed you at school’. Gelukkig zijn er genoeg leuke momenten samen en daar geniet ik het aller meest van. Ik slaap nog steeds veel overdag omdat ik gewoon simpelweg echt doodmoe ben. Ik denk dat het echt vooral komt doordat ik de hele dag continue aan het nadenken en vertalen ben in m’n hoofd als ik moet luisteren en of praten tegen het gezin, in een winkel of op school, maar zoals ik al zei alles went en dat komt op z’n tijd ook zeker goed. Ik ben er tenslotte nog maar 2 weken!

Tot snel!

P.S. Neem ook een kijkje in mijn albums! Ik post daar alle nieuwe foto’s in.

Voorbereiding en eerste dagen

17-9-18 Week voor vertrek
Nog een week en dan vertrek ik naar Engeland. De afgelopen maanden zijn zo ongelofelijk snel gegaan. Ik ben vanaf vandaag begonnen met kleding uitzoeken die ik mee wil en zorgen dat ze gewassen worden. Deze week wordt een zware week want er staan allemaal ‘laatste’ etentjes en dagjes gepland. Vanavond ga ik uiteten met de meiden van mijn oude werk bij de Chinees. We hielden het de afgelopen jaar er sowieso al in om eens in de zoveel tijd nog uiteten te gaan, maar nu is het toch wel extra gepland vanwege mijn vertrek.

Morgen heb ik een gezellig middagje met mijn kleine spruitjes Wout en Ella waar ik de afgelopen 5 jaar op heb gepast. Woendag ga ik voor de laatste keer naar bootcamp en als afsluiter met mijn maatjes naar de Mac (lekker tegenstrijdig, I know). Donderdag middag mijn laatste middag op de BSO in Oosthuizen en ’s avonds uiteten met lieve vriendinnen Siham en Ebru. Vrijdag een gezellig dagje met Angela. Op dit moment weet ik nog niet wat we gaan doen, maar het wordt sowieso gezellig! (Dit is zwembad op centerparcs de Eemhof geworden en daarna lekker uiteten.) Zaterdag staat een etentje met het gezin gepland bij ons favoriete restaurant Shinsen! (Wederom derde keer sushi voor mij die week LOVE IT). (’s Avonds hebben we met zijn allen een film gekeken. Dit gebeurd echt nooit, maar het was zoo gezellig!!!)

Ma 24-9-18 Dag van vertrek
Ik heb veel moeite met het idee dat ik voor 3 maanden afscheid moet nemen. Het laatste inpakken is gedaan en we zijn bijna klaar voor vertrek. Het blijft een struggle dat je niets wilt vergeten. Langzaam werk je naar het moment toe dat je moet vertrekken en dat is eigenlijk het ergst.
Om kwart voor 2 vertrokken we richting Schiphol. Ik met mam en Elies in de auto en papa en Dustin gingen met de trein. De zenuwen gierden me constant door mijn lijf en ik was alleen maar misselijk. Op Schiphol hebben we nadat ik mijn koffer had ingeleverd nog even wat gegeten (Nouja pap, mam, Elies en Dus dan) maar om kwart voor 4 moest ik toch echt richting douane gaan. Het afscheid was nog veel erger dan ik had verwacht, maar toen ik uit beeld was, had ik gelukkig genoeg afleiding om het even te vergeten. De vlucht was prima en op Gatwick heb ik Tamsin ontmoet. Hele lieve vrouw en we hebben de hele weg naar huis lekker geklets. Eenmaal in huis aangekomen, maakte ik mezelf even netjes en mochten Herta (hun huidige nanny) en ik op hun kosten uiteten. Ik had niet veel trek, maar het was wel leuk om elkaar zo even beter te leren kennen. ’s Avonds was ik kapot dus viel snel in slaap en voelde me op zich prima. Ik was wel veel wakker en op die momenten dacht ik: “ohja, ik ben in Engeland!” En ging dan niet met een al te fijn gevoel weer verder slapen.

Dinsdag werd ik echt kotsmisselijk wakker en kon niets eten. Die ochtend ontmoette ik voor het eerst Sam en Isobel. Ze waren nog een beetje aan het aankijken wie ik was, wat natuurlijk meer dan logisch is. Die ochtend werden Herta, de kinderen en ik door Tamsin afgezet op school. Dit gebeurd niet altijd, maar Sam is net voor de tweede week op Nursery begonnen dus die is anders veel te moe op het einde van de dag (Het is 20 minuten lopen naar school en dus ook 20 minuten terug na een lange schooldag). Herta heeft mij alles laten zien en vertelt over de kinderen en hun school ritme. Die ochtend kwamen we terug van school en hadden eigenlijk niet zo veel te doen. Ik had wat te ontbijten gepakt en op dat moment had ik eigenlijk net even te veel tijd om aan thuis te denken. Dat was het eerste moment dat ik het echt even heel zwaar had. Herta heeft toen even met me gepraat en een beetje moed ingesproken dat het allemaal goed komt. Ook had ze mij een link toegestuurd van een facebookgroep: “Dutch girls in London”

Ik ben naar bed gegaan want ik was ook gewoon doodmoe, maar dat maakt het rotte gevoel ook niet beter. Ik heb Tamsin eerlijk verteld dat ik me op dat moment gewoon echt zwaar klote voelde en ze was zo meelevend! Na het ophalen van de kinderen en thuis spelen voelde ik me meteen veel beter omdat je gewoon afleiding hebt en lekker met de kinderen bezig bent, maar dan komt het punt dat je klaar bent met werken en niets gepland hebt. Herta is nogal van het thuis zitten en gaat na werktijd eigenlijk direct naar haar kamer en brengt daar de avond door. Automatisch belandde ik ook op mijn kamer en dat was echt de kutste avond tot nu toe. Ik was echt intens verdrietig en wilde echt mega graag naar huis en zag het helemaal niet meer zitten. Tamsin kwam even bij me kijken om te vragen hoe ik me voelde en toen hebben we samen even gekletst. We hebben bedacht wat voor dingen ik kan ondernemen in de avond en zij en Chris hebben mij meteen helpen zoeken naar een tennis club, eventueel een dansstudio en we zijn aan het zoeken naar een goede plek om Engelse grammatica lessen te kunnen nemen. Ik voelde me na dat gesprek al tien keer beter. Ik heb die avond een bericht geplaatst in de facebookgroep met de vraag of er Nederlandse meiden in de buurt zitten en erbij gezet dat ik de avonden het huis uit wil vanwege heimwee. Ik kreeg zo ontzettend veel berichtjes van meiden die hetzelfde doormaken op dit moment en dat voelde zo enorm goed! Je weet dat je niet de enige bent, maar op zo’n moment heb je echt bevestiging.

Woensdag stond ik met een goed gevoel op. Ik kende de kinderen al een beetje en zij mij. Samen met Herta zijn we naar school gelopen zodat ik dat ook kon zien. 20 minuten naar school lopen is niet niks met 2 kinderen maar ze luisteren echt enorm goed! Ze weten precies waar ze moeten stoppen op de stoep en dat ze niet de bocht om mogen en dat doen ze ook echt niet! Heel fijn voor mij. Sam stept naar school en Isobel loopt gewoon. Die ochtend werd er een koffie ochtend georganiseerd voor het goede doel. Een goede vriendin van Herta organiseerde dat en Herta had mij uitgenodigd mee te gaan. Die vriendin is ook au-pair en ik gok een jaar of 50. Maar wat een tof mens! Rond 12 kwamen we weer terug en hebben Herta en ik de was gedaan. Daarna was het van 1 tot 3 free time en ik heb toen wel even op mijn kamer gezeten en Videoland gekeken en voelde me gelukkig super goed! De momenten op mijn kamer vind ik op dit moment de engste. Tot mijn grooooootte vreugde hebben ze hier de Hema in de buurt en ik voelde me daar meer dan thuis. Lekker Nederlandse verpakkingen en alles precies zoals in Nederland!! Die middag na schooltijd hadden we een playdate met 2 andere au-pairs. We hadden 8 kinderen totaal en dat was erg druk. Een van de au-pairs is Italiaans en had een grote pan pasta gekookt voor iedereen dus we hebben gezellig met de kinderen bij de playdate gegeten.

’s Avonds heb ik met Naomi afgesproken. Een Nederlandse au-pair die niet mega ver van mij af woont. Tamsin was eigenlijk een beetje geshockeerd dat ik zo snel plannen had gemaakt, maar ze was zo ontzettend blij voor me. Naomi en ik hebben het die avond een beetje laat gemaakt OEPS…. maar het was echt veel te gezellig en Tamsin was alleen maar blij dat ik het naar mijn zin had en had er geen probleem mee dat ik laat thuis zou zijn.

Do 27-9-18
Vanmorgen was ik natuurlijk doodmoe, want ik lag pas tegen half 1 in bed en om half 7 ging de wekker al weer. We hebben een rustig dagje gehad. Ik heb de kinderen zelf naar school gebracht zonder Herta, een coffee meeting met Herta en 2 vriendinnen van haar gehad en de rest van de middag thuis doorgebracht. Herta is echt een loner en is liever op zo’n moment alleen dus ik heb lekker op mezelf op mijn kamer gezeten en wat Netflix en Videoland gekeken en aan dit blog aan het schrijven. Het is een behoorlijk lange blog geworden, maarja. Lekker leesvoer voor jullie ;) Vanavond zijn Tamsin en Chris niet thuis en hebben we babysit night.

Morgen is Herta’s laatste dag en het weekend is het gezin naar Tamsin’s moeder. Ze hebben me meegevraagd, maar ik heb ervoor gekozen thuis te blijven om de afgelopen week een beetje te kunnen verwerken en leuke dingen met andere meiden te kunnen doen. Ik weet niet wanneer de volgende blog komt, maar ik denk een beetje als ik weer wat te vertellen heb haha!

Thanks aan iedereen die met mij mee reist door middel van deze blog. Ik vind het super leuk dat jullie de tijd nemen om mijn blog te lezen!

See you soooon

Voorbereidingen en laatste werkdag

Hoi, ben ik weer! Ik had meer te vertellen dan ik dacht, dus deze blogpost is iets langer geworden

De tijd vliegt als een trein en de voorbereidingen beginnen steeds meer te vorderen en echt realiteit te worden.

Laat ik verder gaan waar ik gebleven was…

Waar ik net een familie gekozen had in Mei, ben ik nu al zo gewend aan het idee dat ik bij de familie H. terecht ga komen. In overleg met Tamsin en Chris, mijn hostparents, over mijn blog, hebben zij aangegeven dat ik wel hun voornamen mag noemen, maar niet hun achternaam. Dus bij deze heten ze familie H. De ouders wilden liever ook geen foto’s van de kinderen, maar daar zouden zij nog even over overleggen. (Duim voor me a.u.b.)

Na in Juni en Juli geappt te hebben met mijn hostmoeder werd het wel tijd om eens naar de vliegtickets te gaan kijken. Tamsin en Chris wilden graag dat ik een flexibel ticket zou nemen (op hun kosten) omdat de startdatum nog niet zeker was. Mijn eerste gedachten waren direct: “Wat is een flexibel ticket? Hoe the hell werkt een zo’n ticket en die zullen wel een fortuin kosten!” Internet staat er niet vol mee. Ik ben toch maar even verder gaan zoeken en kwam bij KLM uit. Zij hadden een heel goede flexibel service waarbij je maar 7,- betaalde en dan kon je je vlucht tot 3 keer wijzigen. Dikke prima natuurlijk, tot dat ik erachter kwam dat de tickets al minstens 100,- waren en daarbij je bagage niet eens inbegrepen zat …..? Dus met flexibiliteit en bagage etc zat ik al gauw op een 130 euro voor een enkeltje.. wauw! Dat ging hem dus even mooi niet worden.

Verder gekeken en uiteindelijk bij Easyjet uitgekomen. 60,- voor een ticket met 23 kg bagage en stoel keuze! De kosten om de vlucht te wijzigen werd dan wel 60,- maar daar ging Tam helemaal mee akkoord gelukkig. Dus op 29 Juli heb ik eindelijk een ticket gekocht voor precies 2 maanden erna.. 29 September. Wat een opluchting! Eindelijk een klein beetje zekerheid en weer een stapje dichter bij mijn avontuur.

Op 15 augustus had ik mijn laatste werkdag bij Berend Botje. Ik werkte alleen ivm de vakantie dus dat was een gekke dag. De kleinsten die hebben het niet echt door en interesseert het ook niet zoveel, maar de oudere meiden weten dondersgoed wat er gaat gebeuren en dat het mijn laatste dag was. De weken ervoor vroegen ze me steeds: “Sabine, je gaat toch weg? Wanneer ben je voor het laatst?” Twee van de meiden waren er op mijn laatste dag en de hele dag door hebben ze niets anders gezegd dan: “Ik ga je echt zo erg missen” tegelijk met een knuffel. Mijn hart brak en zei dan: “Ik ga jou ook heel erg missen” en gaf de aller dikste knuffel terug. Ze hadden een liedje voor me geoefend de ochtend dat ik er nog niet was. Dat ik binnen kwam vroegen ze gelijk aan m’n collega of ze nu “de verrassing” mochten doen. Ik kreeg een stoel en samen zaten ze tegenover mij met de iPad met het liedje: Samen Voor Altijd van Marco Borsato. Samen hebben ze alles gegeven om dat liedje voor mij te zingen en moest enorm veel moeite doen om niet in tranen uit te barsten.
Mijn meisjes… die het afgelopen jaar niks anders hebben gedaan dan blij uit school komen als ze zagen dat ik er was die middag, op het eind van de middag aankomen met een tekening met: “Love you Sabine” erop, samen de mooiste tekeningen gemaakt, de leukste spelletjes gespeeld, kappertje gespeeld, omdat ze doorkregen dat ik kon invlechten en dat iedere week opnieuw. Ik koester het afgelopen jaar in Oosthuizen echt met heel mijn hart.
Gelukkig was de 15e niet de allerlaatste keer dat ik ze zou zien, want in het nieuwe schooljaar ga ik nog een middag organiseren op locatie om afscheid te kunnen nemen van alle kinderen. Ik kijk ernaar uit om ze allemaal nog even te zien, maar tegelijk weet ik niet wat die middag met me zal doen. Dat is wel definitief afscheid en niet wetende of er een plekje voor me is als ik terug ben uit Engeland. Ik ga het meemaken!

24 Augustus vroeg Tam of ik misschien toch iets eerder kon starten zodat ik een paar dagen met hun huidige au-pair kan werken en zij mij alles kan laten zien wat werk betreft. Een heel erg fijn idee natuurlijk! Aan haar kan ik straks echt alles vragen over de kinderen en de ouders wat je misschien niet zomaar aan de ouders zelf vraagt. Ik ben heel erg benieuwd. Maar hierbij is dus wel mijn vertrekdatum weer veranderd en staat nu dus echt vast (hoop ik). Ik ben heel trots dat ik vanaf 24 september de au pair word van Sam (3 jaar) en Isobel (5 jaar). Ik hoop echt met heel mn hart dat de foto’s geen probleem gaan worden, want ze zijn te leuk om ze niet te laten zien!

De komende maand word vooral de laatste dingen regelen en beginnen met het inpakken van mijn koffer en kleding en spullen apart houden die ik mee wil.

NOG 29 DAGEN tot ik vertrek! Hoe spannend!

Een gastfamilie!

Een kleine update!
Bij de vorige post was ik gebleven bij het feit dat ik tussen 5 gezinnen de keuze moest gaan maken. Bij het doorkijken van de families sprongen er 2 boven de anderen uit dus dat maakte de keuze al iets makkelijker, dacht ik. Het ene gezin heeft 2 kinderen en woont in Wandsworth, Londen. Het andere gezin is een gezin met 2 vaders en een zoontje en wonen in Petts Wood, Bromley (vlak naast Londen). Met beide families heb ik een Skype gesprek gehad en beide voelden direct vertrouwd en alles behalve ongemakkelijk. Shit.. Ja.. Wat ga je tegen elkaar afwegen? Het geld wat je gaat verdienen? Waar het gezin woont? Hoeveel kinderen het zijn of hoeveel uur je gaat werken? Al met al dus een keuze die wel even een aantal dagen heeft gekost om te maken.

Voor mezelf heb ik voor beide families een goed en slecht nieuws mailtje geschreven en daar kwam ik er achter dat ik voor het gezin uit Wandsworth geen argumenten kon geven waarom ik ze niet gekozen zou hebben. De keuze was dus duidelijk. De familie was super blij dat ik hen gekozen had en ik was ook opgelucht dat de knoop eindelijk was doorgehakt. Maar goed dan moet je het andere gezin nog vertellen dat je hen niet gekozen hebt en dat is niet leuk. Ze vinden het heel erg jammer en ik ook, maar dat hoort er ook bij.
Als ik zeker weet dat ik namen mag noemen van het gezin en de kinderen, zal dat toegevoegd worden.

De afgelopen dagen ben ik in contact geweest met Heavenly en mijn host mom. Ze stuurde mij van de week een appje met foto’s van de kids en een verhaaltje erbij, met de achterliggende gedachte mij op die manier alvast te laten integreren in hun familie. Super lief! Vandaag hebben mijn host mom en ik ook de overeenkomst getekend dus nu is echt alles rond. Ook mijn vertrekdatum is bekend: 17 september zal ik mijn avontuur in Engeland echt beginnen! Dat zijn nog 116 dagen, maar die zullen echt voorbij vliegen.

De volgende blog zal denk ik online komen vlak voor vertrek! We gaan het zien!

Liefs xx

Het begin van mijn avontuur

Daar is hij dan.. mijn eerste blogpost voor dit geweldige maar mega spannende avontuur.

Ik zal even vertellen waar ik nu zit in het proces naar mijn vertrek toe en wat ik allemaal al achter de rug heb.

27 Januari 2018 heb ik mijn inschrijfformulier naar Travel Active verzonden. Hij stond al een paar weken klaar, maar die verzendenknop indrukken voelde als iets te definitiefs en engs. Het viel ook precies op een zaterdag. Super stom natuurlijk, want dan zit je 2 dagen op een reactie te wachten.
Maandag 29 Januari kreeg ik een mailtje terug met dat mijn gegevens goed waren ontvangen en daarbij alle boekingsformulieren die moesten worden ingevuld. Wat een hoop papieren en vragen die moesten worden ingevuld. Ik moest een aantal referenties verzamelen en zelfs moesten er papieren naar de huisarts om in te laten vullen. Al met al heb ik het verzamelen van de spullen een beetje links laten liggen. Ik vond het eigenlijk allemaal veel te dichtbij komen als ik alles klaar zou hebben om te kunnen versturen.
Op 16 April heb ik dan toch de stap gezet om alles op te sturen naar Travel Active. Ik heb een half uur boven die verzendknop gehangen, maar uiteindelijk was het verstuurd en dat voelde toch wel heel goed. Na het versturen is het eigenlijk allemaal heel snel gegaan. Er werd direct een Skype interview ingepland en de voorbereidingsworkshop die komt er ook nog aan.
Afgelopen maandag 30 April heb ik mijn Skype interview gehad met Travel Active. Dit was een interview over mijzelf en mijn verwachtingen en tegelijk een test van mijn engelse taalbeheersing. Gister dinsdag 1 Mei kreeg ik de bevestigingsmail met dat Travel Active mij heeft geaccepteerd en dat mijn volledige pakket al was verstuurd naar de partnerorganisatie Heavenly Au Pairs & Nannies in LONDEN!! Yes Londen, dat wilde ik zo ongelofelijk graag.

Gister avond heb ik ook direct een mail ontvangen van Heavenly dat zij een goede au pair in mij zien en mij graag ook nog even persoonlijk via Skype zouden willen spreken. Ik had verwacht dat aan de hand van dat gesprek ik zou worden gekoppeld aan gezinnen, maar plotseling kreeg ik vanmorgen een mail dat ze 5 gezinnen voor me hebben waar ik uit kan kiezen WHAT THE HELL!! Ik ben gister geaccepteerd en nog geen dag later al 5 gezinnen waar ik aan gekoppeld ben. Het is echt een sneltrein nu. Ik heb gelukkig rustig de tijd om te kiezen en de plussen en minnen van de gezinnen bij elkaar te leggen, want hoe ga je in hemelsnaam kiezen tussen 5 gezinnen!?

Ik ga de komende dagen alles maar even rustig laten inzinken wat er allemaal op me af komt en gaat komen en vooral goed kijken naar de gezinnen en uiteindelijk moet ik er dan toch eentje gaan kiezen. I'll keep you updated!

Schrijf je in voor de mailinglijst, dan mis je geen één blogpost!

Liefs xx

Welkom op mijn Reisblog!

Hallo en welkom op mijn reisblog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens mijn reis als au-pair in Engeland. Vanaf November 2018 zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vanuit Engeland vinden, maar voor die tijd neem ik jullie mee tijdens de voorbereiding van mijn reis.
Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom (of op mobiele apparaten onderaan de pagina)

Ik zie je graag terug op mijn reisblog en laat gerust af en toe een leuk berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Liefs,

Sabine