1-7 t/m 28-9

Juli is eigenlijk vrij rustig en warm begonnen.
Ik kreeg een priveberichtje op instagram van Travel Active of ze mijn foto’s mochten gebruiken op hun account, super vereerd natuurlijk! Ook hebben we voor in September een week gepland dat ik de Instagram story ga overnemen van Travel Active. Dat houdt in dat ik een soort van laat zien wat het au-pair werk inhoudt hier in Engeland en dat jongens en meiden mij vragen kunnen stellen over het werk hier. Heel leuk!
2 juli.. ik weet niet of jullie het voorbij hebben zien komen op het nieuws of op Facebook, maar er was een verstekeling uit het landingsgestel van een vliegtuig gevallen en in een tuin van een zonnende man in Londen terecht gekomen. Nu blijkt dat die tuin in Clapham was … dat ligt naast Balham.. yuk! Kriebels overal toen ik dat hoorde! En de arme man die aan het zonnen was. Valt er opeens een bevroren lijk een meter naast je op de grond. IEUWL!
Woendag speelde Nederland de halve finale tegen Zweden. Mag ik nou net een Zweedse vriendin hebben hier.. gelukkig zijn we allebei niet INTO voetbal en hoefde we niet te vechten omdat NL won.
Vrijdag hebben we een BBQ gehouden bij Rachele met Bertille, Hannah en Sandra Het was heel gezellig en we hebben tot ’s avonds laat in de tuin gezeten want het was nog steeds super warm. Het weekend ben ik met Josi, Hannah en Nathalie naar een rooftop bar geweest in Peckham en zondag thuis gechilled en de finale wedstrijd van de leeuwinnen gekeken. Een zwaar teleurstellende wedstrijd, zoals iedereen wel gezien heeft. Amerika had het dik verdiend om te winnen!
De dinsdag erna had Sam zijn eerste schoolreisje met zijn Nursery klassen naar een boerderij. Hij was helemaal enthousiast en had er heel veel zin in. Het was een hele warme dag, maar ze hebben het allemaal prima gedaan. Die week ben ik met Sandra mossels wezen eten, hebben we een straatartiest bekeken en had ik van vrijdagavond t/m zaterdag ochtend de oppas op de kinderen. Het weekend zijn we met (jawel) alle meiden uiteten geweest en hebben we een allerlaatste groepsfotoshoot gehouden en een heleboel meer foto’s. De lucht achter ons was prachtig paars, roze en geel van de zonsondergang. Zondag naar Camden voor mijn laatste portie steak&chips en cookie dough voordat ik weer naar Nederland vertrok.
En toen was het alweer 15 juli. De laatste week voor Josi. Een van mijn beste vriendinnen geworden in de laatste maanden. Zeker sinds we samen vrijwillig hielpen op school op de zelfde ochtend en daarna elke week samen gingen lunchen. Het was zo gek om te beseffen dat we binnen zo’n korte tijd allemaal afscheid moesten nemen van elkaar. We hebben met zn allen die week goed benut met koffie ochtenden, lunches, park na school met onze kids of uiteten in de avond.
Donderdag heb ik de hele dag cupcakes gebakken voor Iso’s ‘end of school party’ op school en voor mijn eigen afscheid op mijn kleuterklasje.
In de avond ben ik met wat nannies, niet van onze groep, uiteten geweest bij de pizzeria. Heel lekker, maar helaas waarschijnlijk een kleine voedselvergiftiging opgelopen daar. Ik was na de pizza behoorlijk beroerd, was misselijk en had buikpijn. Nog niet zo heel erg gelukkig en de vrijdag ben ik met paracetamol de dag wel door gekomen. Helaas werd ik zaterdag wakker met mega krampen in mijn buik en echt wel ondraaglijk. Het gezin was niet thuis en mijn paracetamol werkte niet voor de krampen. Ik heb in wanhopigheid in de meidengroep op WhatsApp een berichtje gegooid of iemand alsjeblieft medicijn kon brengen en wat licht voedsel. Sandra stuurde meteen terug dat ze zich zou aankleden en mijn kant op zou komen, echt zo lief! Uiteindelijk werkte die medicatie goed en kon ik daar de dag veel beter mee door. Ze is tot in de avond gebleven en we hebben gekletst en een film gekeken. Even afleiding, heel fijn. Zondag heb ik ook nog de hele dag in bed door gebracht om even goed rust te pakken.
Helaas door het gedoe in het weekend heb ik Josi niet kunnen uitzwaaien op het treinstation, wat wel de bedoeling was. Gelukkig hebben we het plan om rond Oktober/November af te spreken met Hannah en Rachele ook, dus niet heel lang voor we elkaar weer zien en we houden contact over WhatsApp.
En toen was het mijn laatste week. Oh wat heb ik hiernaar uitgekeken! Zo ontzettend veel zin om naar huis te gaan en vooral op vakantie te gaan.
Maandag had Sam zijn laatste dag in Nursery en dinsdag was Isobel haar laatste dag op school. Ik ben met Sam die dag lekker naar de speeltuin geweest en boodschappen gedaan voor de middag, want na school was er een picknick in het park met de hele school. Niet iedereen kwam uiteraard maar het was behoorlijk druk! Het restaurant naast het park had grote, met water gevulde, tonnen neergezet en een hele hoop kinderen hadden hun waterpistolen mee. Het was 1 groot watercircus en de kinderen vonden het geweldig! We zijn uiteindelijk tot 6 uur in het park gebleven en ging naar huis met 2 oververmoeide, maar voldane kinderen met nog rode koppies van het rondrennen.
Woensdag was een vol geplande dag. Tam had om 10:30 een oogtest voor beide kinderen ingepland en om 16:30 voor beide de tandarts. Klote planning natuurlijk, maar we hebben het tussendoor toch nog weten te redden naar een boerderij even verderop. Met de bus heen en daar ontmoette we Hannah met haar 2 kinderen. We konden voer kopen en de geitjes en de schaapjes voeren. De kinderen vonden het heerlijk en we hebben er echt wel een paar uur vertoeft. Een ijsje toe en nog even in de speeltuin spelen, was het om 3 uur wel weer tijd om naar huis te gaan. Eenmaal thuis alle kleren uit, ik omgekleed in bikini, en de sproeiers aan in de tuin. We konden lekker even 15 minuutjes afkoelen voordat we naar de tandarts moesten. Als het om water met warm weer gaat, sta ik vooraan in de rij! HEERLIJK! Na de tandarts kids meteen aan mijn been of ze nog een keer onder de sproeier mochten, dus die hebben erna nog zo’n half uur buiten gespeeld. KAPOT waren ze! Allebei vroeg erin en beide binnen 5 minuten vertrokken, daar doen we het voor!
Donderdag was mijn laatste ‘echte’ dag met de kids. We zijn naar een buitenzwembad in de buurt gegaan met Rachele en haar kinderen. We hadden al besloten om vroeg heen te gaan omdat de dagen ervoor het al enorm druk was rond 9 uur en het zomaar kan zijn dat je meer dan een uur in de rij moet om naar binnen te kunnen. Ik was er om half 9 met de kinderen en we zijn in de rij gaan staan. Rachele was iets later maar ik had haar gezegd dat ze gewoon bij mij in de rij moest komen aansluiten want er waren wel meer mensen die dat deden. Gelukkig deed ze dat want voor mij en de kids was het uiteindelijk totaal een uur! Maar uiteindelijk was het het wachten meer dan waard en hebben we een heerlijke dag gehad. Het was de warmste dag gemeten sinds een lange tijd dus het was een hele goede keuze geweest!
Vrijdag had ik alleen een ochtendje met ze. Ouders waren beide thuis en dat vind ik echt het vreselijkste werken. Maar omdat ze lange vlucht zouden hebben naar Thailand mocht ik de deur niet uit met ze. De kinderen vragen alles aan de ouders en zijn continue rond hun kont aan het hangen. Maargoed ik heb ze een beetje geprobeerd in de woonkamer te houden en gezegd dat papa en mama druk bezig zijn met inpakken en dat ze ze met rust moeten laten. Rond 1 uur vetrokken ze en heb ik de rest van de dag gevuld met het opruimen van mn kamer. Ik wilde de kamer zo netjes maken dat er evt mensen kunnen blijven logeren omdat Tam en Chris dat wel vaker hebben gevraagd toen ik weg was en ik kan nou niet bepaald zeggen dat mijn kamer er heel representatief uit zag HAHAHAHA. Ik had een grote vuilniszak gepakt en ben begonnen met alles leeghalen, uitzoeken, weggooien en uiteindelijk was gewoon die hele zak gevuld. Een vuilniszak die 2 keer de grootte was van de vuilniszakken die wij over het algemeen gebruiken in Nederland. OEPS! Zaterdag heb ik het opruimen afgemaakt de hele dag en heb ik wat verhuisdozen gekocht om spullen op te slaan en uit zicht te halen. Ik ga overigens met de auto naar London in September dus wat verhuisdozen om al mijn spullen in mee te nemen naar huis daarna is sowieso wel handig. Halverwege de middag was ik lekker klaar met mijn koffer en kamer en heb ik nog heerlijk even kunnen relaxen. ’s Avonds ben ik als afsluiter op mijn laatste avond met Rachele en Bertille naar Waitress the Musical geweest. Een heerlijke avond met regelmatig kippenvel tot op mn tenen vanwege de zang. Lucie Jones als hoofdrol speelster met een gigantisch mooie stem.

Zondag was het eindelijk zover! Tijd om naar huis te gaan. Ik had zaterdag echt alles zo goed als klaar en hoefde zondag alleen nog echt de aller laatste spulletjes in te pakken. Met toch een beetje buikpijn van enthousiasme en spanning ben ik rond 10 uur onderweg gegaan naar het vliegveld. Ik zag de bui al hangen toen ik bij de bagage afgifte aan kwam, het was mega druk! Gelukkig was de security heel rustig en kon ik bijna meteen door, wat uiteindelijk maakte dat ik 1,5 uur wachttijd had voor ik kon boarden. Maargoed, laptop erbij, blog verder schrijven en een beetje Netflix vloog die tijd zo om. Ik vind wachten op het vliegveld nooit zo erg. Ik weet tenminste zeker dat ik het vliegtuig niet kan missen, want je bent overal al door en ik hou wel van die zekerheid. En toen was ik eindelijk weer op Nederlandse bodem! Jeetje wat heb ik daar naar uit gekeken. Ik knuffelde mijn ouders en ik begon spontaan te huilen van blijdschap, zo fijn om er weer te zijn!
We zijn direct vanaf het vliegveld door gereden naar Sassenheim voor een mini vakantievergadering met de tantes en nichtjes voor onze vakantie naar Indonesië, die nog maar een week weg was!
Die week ben ik met Angela gezellig naar het strandje geweest heb ik lekker geluncht en lekker genoten van het thuis zijn! Kroketten gegeten, xxl frikandel speciaal gegeten en naar de bios naar de Lion King met mam, Elies en Dus.
Woensdag kwamen de sleutelhangers binnen die ik had besteld voor de meiden uit Engeland. Samen vormden we een groep van 8 en aan het begin heeft iemand het Girlsquad genoemd. Ik heb sleutelhangers besteld met Girlsquad London 2018/2019 besteld en voor iedereen hun eigen initaal in een klein bedeltje aan de sleutelhanger vast. Heel leuk!

Zondag was het zover! Eindelijk naar Indonesië! We vlogen gelukkig niet vroeg in de ochtend, dus we konden 8 uur in de ochtend van huis weg. Alles beter dan midden in de nacht onderweg zijn.
We hebben twee heerlijke weken gehad waar we begonnen in Jakarta, met de trein door gingen naar Yogyakarta, naar Bali vlogen en ook nog een paar dagen op Nusa Lembongan hebben doorgebracht. Het was een heerlijke vakantie!

Op maandag ochtend 19 augustus landden we vroeg op Schiphol. Al onze mannen wachtten ons op en na een koffie/theetje zijn we allemaal op huis aan gegaan. Heerlijk om weer thuis te zijn! De rest van de dag heb ik niet veel meer gedaan. Lekker chill thuis, bijkomen van de lange reis en zien om te gaan met de jetlag. Dinsdag heb ik mijn microfoon er weer bij gepakt en kon ik eindelijk weer even lekker zingen.
Woensdag had ik in de ochtend mijn sollicitatiegesprek bij Berend Botje. Ik had een gesprek met iemand die ik nog niet kende, dus ik was heel zenuwachtig en had me heel goed voorbereid. Uiteindelijk was het meer een kennismakingsgesprek tussen haar en mij omdat we elkaar nog niet kende en ik natuurlijk al eerder bij Berend Botje had gewerkt. Ze kwam tegen mijn verwachtingen in met een vacature voor een vaste plek in Midwoud. Ik heb gelijk ja gezegd. Bso vind ik geweldig en sowieso alles beter dan te starten in de inval poule met geen zekerheid van inkomsten iedere maand. Het zijn ‘maar’ drie middagen, maar het is in ieder geval 9 uur zeker weten uitbetaald en dus zekerheid in inkomsten per maand. Ik heb heel veel zin om weer te beginnen. Nu heb ik ook nog de mazzel dat mijn leidinggevende een collega is die ik goed ken en waar ik een goede klik mee heb, dus blijer kan je mij niet krijgen! Met een goed gevoel weg gegaan bij Berend Botje en daarna door naar Toyota, want ja jongens, het was zo ver. Eindelijk kon ik mijn autootje ophalen.
We kwamen bij Toyota en natuurlijk moest er eerst nog van alles worden ingevuld, maar ze stond wel al op mij te wachten bij de deur. Even stiekem spieken tussen het invullen door. Daarna is ons nog wat dingetjes over de auto uitgelegd en laten zien. Daarna mocht Snowie eindelijk mee naar huis (ja, mijn auto heeft een naam gekregen! HAHAHA).
Donderdag gezellig lunch met zus, vrijdag uiteten met Siham en daarna film avondje/nacht bij Quinten met een tourtje naar de McDrive ofcourse!
Weekend lekker chill gedaan en afgesloten met een BBQ’tje met het gezin.

Maandag was whole day packing day want dinsdag vertrok ik weer naar Engeland. Een hele moeilijke dag na een maand thuis te zijn geweest. Mama moest helaas werken maar papa is met me meegereden naar Hoek van Holland. Het ging de hele tijd wel goed, maar ja dat afscheid moment komt toch een keer. Ik had het echt heel zwaar en schrok eigenlijk een beetje van mijn eigen verdriet. Het duurde even voor ik aan de beurt was bij de douane en zolang ik papa nog kon zien bleef ik zwaaien. Uiteindelijk de boot op gereden als een van de laatste, spullen gepakt en naar boven de boot op gegaan. Ik had papa gezegd dat ik naar het dek zou gaan om nog te zwaaien. Ik zag hem staan en ik kon alleen maar zwaaien en huilen. Uiteindelijk een plekje gezocht binnen en bij het werkelijke vertrek van de boot ben ik terug gegaan om echt nog even voor de laatste keer te zwaaien. We zagen elkaar gelukkig en ik was heel blij om tot het laatste moment nog te zwaaien. Toen was het echt tijd om mezelf weer te focussen op Engeland en me weer in te stellen op terug komst daar. Het rijden in Engeland ging verrassend goed, alsof ik nooit anders gedaan had. De rit was ongeveer 2 uur en na een paar keer die gekke rotondes verkeerd te hebben genomen kwam ik rond 11 uur aan thuis. De ouders sliepen al en de kinderen waren niet thuis. Die ochtend kon ik lekker rustig wakker worden, want de kinderen hoefde ik pas rond 3 uur op te halen bij oma. Eenmaal weer met de kids was het alsof ik niet was weg geweest en had ik ook geen last meer van het feit dat ik die dag ervoor zoveel moeite had met afscheid nemen.
De rest van de week en na het weekend op maandag en dinsdag had ik beide kinderen nog thuis. We zijn naar verschillende speeltuinen geweest en hebben gewoon een beetje chill gedaan. Het weekend zijn Sandra en ik naar Salisbury geweest en de Stonehenge. Het kon nu eindelijk omdat het met openbaar vervoer gewoon heel slecht te bereiken is en ik nu natuurlijk een auto tot mijn beschikking had. Het was heel leuk om te zien en we hebben er echt een dagje weg van gemaakt.

Woensdag was Isobels eerste school dag. Sam was helaas de hele week nog thuis. Hij is gewend aan 5 dagen Nursery dus voor hem was het best wel saai ook om niet naar school te gaan. Vrijdag mocht hij een uurtje naar school voor introductie, maar dat stelde voor hem ook niet zoveel voor. Dat weekend zijn we zaterdag met Bertille er ook bij naar Windsor geweest. Naar Windsor Castle en gewoon rond gelopen bij de winkels daar. Eenmaal terug in Clapham zijn we nog uiteten geweest om de dag af te sluiten. Zondag zijn we naar Ikea geweest, gewoon omdat het nu kan! Een leuk gevuld weekend.
De week erna ging Sam alleen nog halve dagen naar school. Sommige middagen heb ik geholpen in de klas omdat hij toevallig bij de juf zit waar ik voor de vakantie ook al hielp en ze mijn hulp graag nog wilden na de vakantie. Ik merkte dat het me behoorlijk begon te slopen. Ik deed voorheen geen hele dagen en opeens heb je 2,5 week alleen maar continue minimaal 1 kind bij je en geen rust moment voor jezelf. Nu is Sam ook niet het aller fijnste gezelschap overdag. Hij kan heel goed alleen spelen en daar hoor je mij ook echt niet over klagen, maar zodra je de deur uit gaat en onderweg bent gaat alles wat je zegt het ene oor in en de andere uit. Als je hem erop aan spreekt begint hij meteen te huilen en zakt mijn geduld van 10 naar 1. Ik heb heel lang getwijfeld of hij me gewoon niet hoorde, maar ik kwam er al gauw achter dat hij het gewoon niet wilt horen. Het is heel vermoeiend en het stapelt zich ook met de dag steeds meer op. Ik heb het die week wel zwaar gehad. Je wilt niet continue boos hoeven worden, maar na dag 2 is je energie gewoon op. Ik was op en ik was er nog maar 2,5 week van de 4,5.
We maakten die donderdag nog iets heel vreemds mee met een vrouw die mij tegen Sam hoorde zeggen dat hij echt beter moest luisteren. Het was dag 3 op een rij en ik vond het gewoon echt even genoeg! Ik schreeuwde niet, want ik weet dat dat niet helpt. We liepen daarna door en ik zei tegen Sam dat hij aan de muur kant moest gaan steppen omdat er mensen aan kwamen. De vrouw draaide zich om en begon uit het niets te schreeuwen dat ik niet tegen hem moest praten alsof het mijn hond was. Ze maakte me voor alles uit en gebruikte woorden die ik Sam liever had bespaard. Ik wist niet wat me over kwam maar ik heb haar gezegd dat ze zich niet met ons moest bemoeien en dat ze op haar woorden moest letten. Ze zit mij uit te maken voor van alles en tegelijker tijd gebruikt zij taal die een kind van 4 niet zou moeten horen. Ik was helemaal aan het trillen en wist niet wat ik ermee moest. Je zet even je kind op z’n plek omdat hij voor dag 3 op rij niet doet wat hem gevraagd wordt, zij weet niet wat voorafgaand aan dat gesprek is voorgevallen en heeft niet het recht om mij voor van alles uit te maken. Gelukkig liepen er twee vrouwen achter me die even kwamen vragen of het wel goed met me ging. Ze hadden gehoord wat ze tegen mij had geschreeuwd en vonden ook dat ze niet het recht had om zich met mij te bemoeien. (Gelukkig lag het echt niet aan mij) Ik denk dat je dit soort gesprekken met een kind niet kan begrijpen als je geen kinderen hebt en misschien was dat haar probleem!
Maargoed! De vrijdag erna was eindelijk de laatste dag dat Sam thuis zou zijn in de ochtend en ik kon zo enorm naar de week erna uitkijken. Niet alleen ik was er aan toe, ook hij! Hij is gewend om 5 hele dagen op school te zijn, dus die 2 uurtjes is voor hem echt veel te kort. Hij heeft ook heel veel zin om te leren lezen, schrijven en rekenen. Ik heb de kids na school naar vaders werk gebracht en daarna heerlijk een weekend vrij gehad. Echt VRIJ! Geen gezin thuis, alleen maar rust en stilte. Na 1 week van 65 uur en een week van 49 uur was ik daar ook echt heel erg aan toe.

Maandag begon het normale school leven weer! Sam naar Reception ( kleuterklas ) en Isobel in Year 2 ( groep 3 ). Isobel ging natuurlijk al 2 weken naar school dus voor haar niets nieuws meer. Die week heb ik even goed genoten van mijn vrije momentjes en nog wat koffie afspraakjes gehad met Sandra & Bertille. Dat weekend zijn Sandra en ik zaterdag naar de Seven Sister Cliffs geweest. Hele gave witte cliffs aan de zee vlak bij Brighton. Het was een behoorlijke daling, dat ging prima, maar toen moesten we ook nog omhoog. Als de 2 minst fitte van de groep was dit wel even een dingetje, maar gelukkig gingen we allebei niet zo hard.

Zondag begon mijn Take Over van de Instagram stories van Travel Active, de organisatie waarmee ik naar Engeland ben gegaan. Jongens en meiden die hun volgen, konden mij vragen stellen en ik beantwoordde ze dan via de stories door middel van filmpjes. Ik kreeg heel erg veel vragen en heb daardoor ook een heleboel filmpjes opgenomen, super leuk! Het duurde een week en ik liet daarin ook mijn dagen zien door middel van video’s en foto’s in de stories en natuurlijk mijn laatste week in Engeland.

Het was een hele vreemde week. Je doet alles een soort van voor het laatst: Laatste ontbijt met Bertille, laatste koffie met Sandra, laatste keer met de kids naar tennis, laatste keer kids naar bed brengen, laatste keer naar school brengen en van school halen.. het was heel gek. Op woensdag avond kwam de nieuwe Au Pair aan. Donderdag en vrijdag werkte ik haar in en vanaf de maandag erna zou ze het dan helemaal zelf moeten doen. Ik vond het heel moeilijk om de kids bij haar achter te laten.. Het zijn toch een beetje mijn kinderen en dan laat je ze bij iemand anders achter. Ik heb de nacht van vrijdag 27 sept op zaterdag 28 sept in een B&B geslapen in Harwich vlak bij de boot. Inchecken kon tot 8:15 op de zaterdag ochtend, dus ik vond het wel verstandig om alvast in de buurt te zijn. Ik was om 7:45 bij de boot en was een van de eersten die de boot op ging, dus heerlijk ruim op tijd. Eenmaal op de boot ben ik naar boven gegaan en weer een plekje gaan zoeken. Ik wilde eerst gaan zitten op de plek waar ik op de heenweg ook zat, maar wilde toch even kijken of ergens anders betere plekjes waren. Dat was niet zo en ben gauw terug gelopen voor het geval iemand anders er al ging zitten. Ik had mijn spulletjes neergezet op de stoel naast me en probeerde me een beetje te settelen weer. Ik keek een beetje om mij heen en zag door 2 zilveren pilaren iemand die sprekend op mama leek. De pilaren stonden vanuit mijn kant aardig dicht achter elkaar dus er was niet veel ruimte tussen om te kijken. Ik probeerde een beetje om de pilaren heen te kijken en toen zag ik ineens naast haar iemand die sprekend op Dustin leek…. Ik snapte er niks van en ben opgestaan om dan toch maar om de pilaren heen te lopen en daar liepen ze gewoon!!! Mam en Dus een beetje zoekende naar waar ik zou zitten. Ik kon het niet geloven en was natuurlijk SUPER verrast. Ze hadden gewoon die nacht de boot genomen naar Engeland om vervolgens dezelfde ochtendboot als ik terug naar Nederland te nemen. Ineens hoefde ik de boottocht van 7 uur niet alleen door te brengen, hoe fijn! We hebben lekker samen ontbeten, spelletjes gedaan, geluncht, gechilled en van de zee genoten. HEERLIJK! Wat een verrassing! Eenmaal in Nederland begon het uitladen, dozen uitzoeken, spullen een plek geven en vooral heel veel opruimen! Het normale leven gaat vanaf nu weer beginnen!

Thuis zijn voelt alweer zo normaal en ben ook direct weer begonnen met werken!

ALSOF IK NIET BEN WEG GEWEEST.

Bedankt allemaal dat jullie mij zo intensief hebben gevolgd. Ik vond het heel erg leuk om jullie op deze manier een beetje mee te laten beleven met mijn ervaringen. Jullie lieve bemoedigende reacties op een blog die iets minder positief was maar ook op alle andere blogs. Ik heb mijn best gedaan om jullie zoveel mogelijk te vertellen over wat ik in Engeland allemaal meemaakte. Ik heb goede en slechte tijden gekend en vond het heel fijn om dat met jullie te kunnen delen op deze manier.

Het avontuur zit er nu echt (voorlopig) op. Niemand weet wat de toekomst brengt, maar ik waag er een gokje op dat dit een eenmalig avontuur was EN WAT VOOR EEN.

Nogmaals BEDANKT!

Liefs xx