Hoi, ben ik weer! Ik had meer te vertellen dan ik dacht, dus deze blogpost is iets langer geworden

De tijd vliegt als een trein en de voorbereidingen beginnen steeds meer te vorderen en echt realiteit te worden.

Laat ik verder gaan waar ik gebleven was…

Waar ik net een familie gekozen had in Mei, ben ik nu al zo gewend aan het idee dat ik bij de familie H. terecht ga komen. In overleg met Tamsin en Chris, mijn hostparents, over mijn blog, hebben zij aangegeven dat ik wel hun voornamen mag noemen, maar niet hun achternaam. Dus bij deze heten ze familie H. De ouders wilden liever ook geen foto’s van de kinderen, maar daar zouden zij nog even over overleggen. (Duim voor me a.u.b.)

Na in Juni en Juli geappt te hebben met mijn hostmoeder werd het wel tijd om eens naar de vliegtickets te gaan kijken. Tamsin en Chris wilden graag dat ik een flexibel ticket zou nemen (op hun kosten) omdat de startdatum nog niet zeker was. Mijn eerste gedachten waren direct: “Wat is een flexibel ticket? Hoe the hell werkt een zo’n ticket en die zullen wel een fortuin kosten!” Internet staat er niet vol mee. Ik ben toch maar even verder gaan zoeken en kwam bij KLM uit. Zij hadden een heel goede flexibel service waarbij je maar 7,- betaalde en dan kon je je vlucht tot 3 keer wijzigen. Dikke prima natuurlijk, tot dat ik erachter kwam dat de tickets al minstens 100,- waren en daarbij je bagage niet eens inbegrepen zat …..? Dus met flexibiliteit en bagage etc zat ik al gauw op een 130 euro voor een enkeltje.. wauw! Dat ging hem dus even mooi niet worden.

Verder gekeken en uiteindelijk bij Easyjet uitgekomen. 60,- voor een ticket met 23 kg bagage en stoel keuze! De kosten om de vlucht te wijzigen werd dan wel 60,- maar daar ging Tam helemaal mee akkoord gelukkig. Dus op 29 Juli heb ik eindelijk een ticket gekocht voor precies 2 maanden erna.. 29 September. Wat een opluchting! Eindelijk een klein beetje zekerheid en weer een stapje dichter bij mijn avontuur.

Op 15 augustus had ik mijn laatste werkdag bij Berend Botje. Ik werkte alleen ivm de vakantie dus dat was een gekke dag. De kleinsten die hebben het niet echt door en interesseert het ook niet zoveel, maar de oudere meiden weten dondersgoed wat er gaat gebeuren en dat het mijn laatste dag was. De weken ervoor vroegen ze me steeds: “Sabine, je gaat toch weg? Wanneer ben je voor het laatst?” Twee van de meiden waren er op mijn laatste dag en de hele dag door hebben ze niets anders gezegd dan: “Ik ga je echt zo erg missen” tegelijk met een knuffel. Mijn hart brak en zei dan: “Ik ga jou ook heel erg missen” en gaf de aller dikste knuffel terug. Ze hadden een liedje voor me geoefend de ochtend dat ik er nog niet was. Dat ik binnen kwam vroegen ze gelijk aan m’n collega of ze nu “de verrassing” mochten doen. Ik kreeg een stoel en samen zaten ze tegenover mij met de iPad met het liedje: Samen Voor Altijd van Marco Borsato. Samen hebben ze alles gegeven om dat liedje voor mij te zingen en moest enorm veel moeite doen om niet in tranen uit te barsten.
Mijn meisjes… die het afgelopen jaar niks anders hebben gedaan dan blij uit school komen als ze zagen dat ik er was die middag, op het eind van de middag aankomen met een tekening met: “Love you Sabine” erop, samen de mooiste tekeningen gemaakt, de leukste spelletjes gespeeld, kappertje gespeeld, omdat ze doorkregen dat ik kon invlechten en dat iedere week opnieuw. Ik koester het afgelopen jaar in Oosthuizen echt met heel mijn hart.
Gelukkig was de 15e niet de allerlaatste keer dat ik ze zou zien, want in het nieuwe schooljaar ga ik nog een middag organiseren op locatie om afscheid te kunnen nemen van alle kinderen. Ik kijk ernaar uit om ze allemaal nog even te zien, maar tegelijk weet ik niet wat die middag met me zal doen. Dat is wel definitief afscheid en niet wetende of er een plekje voor me is als ik terug ben uit Engeland. Ik ga het meemaken!

24 Augustus vroeg Tam of ik misschien toch iets eerder kon starten zodat ik een paar dagen met hun huidige au-pair kan werken en zij mij alles kan laten zien wat werk betreft. Een heel erg fijn idee natuurlijk! Aan haar kan ik straks echt alles vragen over de kinderen en de ouders wat je misschien niet zomaar aan de ouders zelf vraagt. Ik ben heel erg benieuwd. Maar hierbij is dus wel mijn vertrekdatum weer veranderd en staat nu dus echt vast (hoop ik). Ik ben heel trots dat ik vanaf 24 september de au pair word van Sam (3 jaar) en Isobel (5 jaar). Ik hoop echt met heel mn hart dat de foto’s geen probleem gaan worden, want ze zijn te leuk om ze niet te laten zien!

De komende maand word vooral de laatste dingen regelen en beginnen met het inpakken van mijn koffer en kleding en spullen apart houden die ik mee wil.

NOG 29 DAGEN tot ik vertrek! Hoe spannend!